Franz Jozef Glacier - Greymouth

NZ 5 feb dinsdag
Na een 2de nacht bij George en Bernie (Mildred) in Holly Homested zijn we blij weer verder te kunnen. Hele aardige mensen en ze doen vreselijk hun best het ons naar de zin te maken, maar we voelen ons niet echt op ons gemak. Alles is zo vreselijk schoon en je durft bijna niet te gaan zitten of te ontbijten. Maar wel nog een blad met tips mee voor onderweg. Het was een erg winderige nacht, maar nu wel weer helemaal opgeklaard en zon. We gaan langs Whataroa naar Lake Lantres. Dan naar Hokatika, waar het centrum van de jade industrie is gevestigd. Voor het eerst zien we hier bussen met oude van dagen en weer die Japanners in alle soorten en maten met flaphoedjes. Die japanners zien we trouwens best wel veel, alleen niet in busladingen tegelijk. Verder naar de pas geopende Treewalk vlak voor Greymouth. Hoog door de boomtoppen rondlopen en allerlei bomen (ja) en vogels (nee) zien. Prachtige vergezichten op de bergen met de besneeuwde toppen. In Greymouth boodschappen gedaan want we gaan weer 2 nachten voor onszelf zorgen. Lekker rustig. We vinden ons beachhouse Bach on the Beach al snel en dat overtreft alle eerdere accommodaties! Pal aan de Tasman Sea, alleen gelegen langs een hele lange westkust met immense golven. Terras boven de rollende golven. Prachtig! Hier willen we wel wonen. Toen begon ons avontuur: alles binnenzetten en tja toen trok Peter helaas de deur dicht met de sleutel binnen en de rest ook, de telefoonnummers van de eigenaars incluis. Nog wel de autosleutel , telefoon en een portemonnee op zak. Shit! En natuurlijk geen bereik in de middle of nowhere. Toen maar een eind terug gereden naar de buurman. Deze wist gelukkig de namen van de eigenaars. De man was aan het werk en ik maar bellen. Geen gehoor en ondertussen opgevreten door de sandflies, de NZ mug. Uiteindelijk maar terug gegaan en op het balkon geklommen (Peter) en de balkondeur opgemaakt, die nog niet in het slot was gegaan na onze eerste inspectie. Gered!! Toen naar de Punakaiki (pancakerotsen) gegaan. Wat een prachtige grillige rotsen. Echt allemaal pannenkoeken opgestapeld met af en toe blowholes. Gaten ertussen in die bij vloed (dan moet je gaan kijken) het water opspuiten. Prachtig gezicht. Helaas niet gezien dat er allemaal druppels op de lens zaten, dus morgen nog een keer heen. Geen straf!
Toen heerlijk met een drankje in de zon gezeten op ons balkon boven de zee met de rollende golven voor ons. That’s life! We voelen ons heel bevoorrecht. Tot zonsondergang buiten gezeten. Zonder wolken, helemaal rond, zakkend in de Tasman Sea aan de Nieuw-Zeelandse West- Coast. Super…..